zaterdag 9 februari 2013

‘Waarom gehoorzamen zo velen zo weinigen?’

Een vraag waar in de loop van de tijd veel over is geschreven en gedacht. Waarom gehoorzaamt de mens? Wat is gehoorzamen? Doe je dat als een robot, zonder eigen wil? Is het een bewuste of onbewuste keuze? Hoe kan gehoorzaamheid omschreven worden?  

Het zijn vragen die mij erg bezighouden in een tijd dat Jeugdzorg kennelijk ongeremd binnendringt in- en zich opdringt aan ouders in elke instelling die met jeugd en gezin te maken heeft. De manier waarop door jeugdzorgmedewerkers aan het protocol wordt gehoorzaamd en het welzijn van gezinnen daaraan ondergeschikt kan worden gemaakt, is een onderzoek waard. 

Gehoorzaamheid kan omschreven worden als: 

Je gedrag en jouw denken steeds weer bewust of onbewust richten op het gedrag of naar de  opvattingen, verwachtingen van de ander(en) en daaraan voldoen, omdat het resultaat daarvan is dat jij je positief bevestigd voelt, of dat het geen negatieve gevolgen voor jou heeft.

Waarom je gehoorzaamt? De redenen kunnen heel verschillend zijn. Het kan zijn uit:

-      Gewoonte

-      Angst voor sancties

-      Morele verplichting

-      Eigenbelang (geld, positie, prestige)

-      Psychologische identificatie met een idool/leider

-      Uit onverschilligheid (iets accepteren zonder je bewust de rechtvaardigheid ervan af te vragen)

-      Geen zelfvertrouwen. Veel mensen hebben onvoldoende vertrouwen in zichzelf, hun eigen oordeel of bevoegdheden om geschikt te zijn voor ongehoorzaamheid of verzet. (door apathie, desillusie, enz. je niet gekwalificeerd of in staat voelen om beslissingen te nemen).

Jezelf aanpassen aan of voegen naar de groep en de overheersende ideeën daarbinnen is voor veel mensen een vaak onbewust gedragspatroon, want het is van jongs af aan geleerd. Je vervalt er in zodra je onzeker bent over wat je moet doen of onder druk komt te staan.   

Grenzeloze Gehoorzaamheid (‘Obedience to authority, an experimental view’  van Stanley Milgram), is een beroemd onderzoek dat eind jaren zestig gehouden is. Hoe gedragen mensen zich wanneer ze van een door hen als autoriteit beschouwde persoon, de opdracht krijgen een ander lichte tot zware stroomstoten toe te dienen?  

De schokkende uitkomst ervan was, dat een ruime meerderheid van de mensen die gevraagd werd deze opdracht uit te voeren, dit ook deed. De verantwoordelijkheid voor het toedienen van de elektrische schokken legden zij niet meer bij zichzelf, maar bij de opdrachtgever, degene die in hun ogen de macht, de kennis en de kunde heeft. Een uitkomst is ook dat het onzin is om te denken dat alleen 'slechte' mensen slecht kunnen doen. 

Veel onderzoekspersonen vertelden na dit onderzoek wat ze ervaren hadden. Ze vertelden dat ze tijdens de opdracht vaak dealden met hun eigen geweten. Stop ik of ga ik door? Redenen waarom ze doorgingen en hun geweten ondergeschikt maakten? Vertrouwen in de goede bedoelingen van de opdrachtgever. ‘Hij weet toch zeker wel waarmee hij bezig is.’ En ook: ‘Ik wil geen spelbreker zijn.’

Ik heb toch beloofd mee te doen aan dit belangrijke onderzoek’ en ‘ik wil niet de oorzaak zijn dat dit door mijn handelwijze mislukt.’  

Slechte of zelfs onmenselijke maatregelen of systemen ontstaan in het brein van soms maar een persoon of een kleine groep, die deze ideeën met behulp van geld, gelikte reclamecampagnes en lobbyisten propageren. Doorvoering ervan kan alleen als een groot aantal mensen erin gaat geloven en de oproepen en opdrachten van deze kleine groep bedenkers gaat uitvoeren. Wanneer je maar een schakeltje bent in een keten, niet direct betrokken bent of betrokken wordt bij de uitkomsten van het proces waaraan je deelneemt, wordt het gemakkelijk je eigen verantwoordelijkheid daarbij te ontkennen.  

Mijn vraag is, hoelang de werkers in het veld, beleidsmakers en instanties nog bereid zijn namens opdrachtgever Jeugdzorg, het voltage van de stroomstoten die worden toegediend aan kinderen/ouders in Nederland te verhogen? Hoelang blijven zij geloven in de autoriteit van Jeugdzorg? 

YB

                 Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

6 opmerkingen:

  1. Ja, goed verhaal. Mensen in de jeugdzorg moeten verantwoordelijkheid nemen voor wat ze doen. Dat ontbreekt nu totaal, men gaat ervan uit dat het systeem 'deugt'. Dat is raar want als een hulpverlener een kind in de jeugdzorg ziet, dan gaat men er dus vanuit dat de andere tientallen vaak honderden hulpverleners hun werk ook goed doen. Dat het kind dus niet tussen wal en schip kan komen, dat er geen fouten in dossiers staan, dat er geen foute analyses worden gemaakt en foute diagnoses.

    Maar dat gebeurt nou juist wel op grote schaal! Dus hoe kun je daar nou aan meewerken als mens, waarom 'gehoorzaam' je aan zo'n systeem met zoveel wreedheden jegens andere mensen? Dat is niet logisch en juist zulk 'gehoorzaam' gedrag heeft mensen vreselijke dingen laten doen in de loop van de geschiedenis.

    Jeugdzorgmedewerkers die nu nog willens en wetens zeggen dat zij niet weten van de drama's en het leed van ouders en kinderen in de jeugdzorg, kunnen anno 2013 niet meer. Wat gaan zij later zeggen als de jeugdzorg een van de grootste dwalingen en wreedheden is geweest van deze tijd?

    'Wir haben es nicht gewusst?'

    Dat is nooit een excuus net zoals blinde gehoorzaamheid aan een 'systeem'. Mensen moeten zelf verantwoordelijkheid nemen voor wat ze doen en hoe ze anderen daar mee schaden. Zonder zich te verschuilen achter 'systemen' of 'anderen' of dat ze zogenaamd niet weten of wisten wat ze deden/doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Voor de rechters geldt hetzelfde. Zij volgen de gewoonte, doodsbenauwd om af te wijken van het gebruikelijke, ook al is het gebruikelijke aantoonbaar onjuist.

    Schavan.

    In Duitsland kan je je titel en je baan verliezen als je (alleen al) je bronnen niet deugdelijk vermeldt.

    In Nederland kan je jarenlang leugens en verzinsels van maatschappelijk werkers gebruiken als basis voor je werk (uitspraken), zonder je titel en je baan te verliezen.

    Keerzijde is wel dat je jezelf onsterfelijk belachelijk hebt gemaakt als e.e.a. eenmaal algemeen bekend wordt, en dat je je hele beroepsgroep ernstige schade toebrengt.

    Mijn oma zaliger zij altijd:

    Als je te maken krijgt met een dwaas die wat te vertellen heeft, speel je 'aap wat heb je mooie jongen'.

    Met andere woorden, ter zitting houden wij ons gezicht in de plooi, en spelen dat wij erg belangrijk vinden wat de gebruikelijke lijn is.

    Maar ondertussen ..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, dat is ook wat advocaten adviseren. Meespelen met Jeugdzorg, Ja en Amen knikken. Dan heb je de meeste kans dat je er het best van af komt.
    Niet de strijd aangaan.

    Maar ja, dat is een bijna bovenmenselijke verwachting bij mensen die schadelijke bemoeienis (want jeugdzorg is zeer vaak traumatiserend en mishandeling an sich) aan hun kinderen moeten toestaan.

    Dat gaat in tegen elk ouderlijk oerinstinct: je kinderen beschermen koste wat kost. Onbegrijpelijk dat rechters, jeugdzorgmedewerkers en politici zich daar niet meer in verplaatsen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. BJZ is zo vreselijk negatief in het nieuws...En dan beweert BJZ dat het om incidenten gaat.(dit is te lezen op de website van BJZ stadsregio Rotterdam!)

    Zelfs een leek weet ondertussen dat BJZ een groot gevaar is voor zowel het kind als de ouders want het enige wat bij BJZ telt zijn de machtigingen tot uithuisplaatsing, het kind moet zo lang mogelijk van zijn/haar ouders vandaan worden gehouden met flinke leugens dat het kind 'ernstig bedreigd wordt'.

    En ouders die ALLES doen om hun kind terug te krijgen daar maken deze beesten misbruik van! Zo ook bij mij...Ons hele gezin is KAPOT gemaakt en mijn dochter wordt ongegrond bij me vandaan gehouden!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is van Eliza, Eliza wil je contact opnemen met Jeugdzorg Dark horse: svensnijer@hotmail.com of jeugdzorgdarkhorse2013@gmail.com

    De macht tendens die jeugdzorg heeft, ze nemen je kinderen mee dan zijn ouders overgeleverd. In principe hebben ze de macht want ze hebben het meest dierbare van je meegenomen.
    Ouders zijn dan overgeleverd en worden van het kastje naar het muurtje gestuurd. En voordat je het weet gaat het een eigen leven leiden en zijn de dingen niet meer te stoppen.

    Het is een instanties die teveel macht krijgt en het gaat over teveel schijven waardoor ouders verdrinken in de wetten en artikelen. AMK en dan v.o.t.s of o.t.s.
    Ik weet dit, omdat ik dit aan de lijve heb ondervonden met onze zoon van toentertijd 2 jaar. Onze kinderen zijn allebei uit huis gehaald omdat ik werd beschuldigd van kindermishandeling.

    Onze zoon had een spiraalbreuk opgelopen. Maar ik had het niet gezien, geen verklaring....
    Onze oudste zoon was die dag ook gevallen op zijn gezichtje. Dit zag er erger uit dan het was. Maar ik kan niet op twee plekken tegelijk zijn.

    Ik had mijn jongste zoontje in de tuin gelaten, ga maar even spelen. Dan ga je uiteindelijk naar het ziekenhuis 's nachts, sturen ze je weg.
    "Kom de volgende dag maar terug". Over nalatigheid zei het ziekenhuis geen woord.
    Uiteindelijk hebben ze ons tot twee keer weggestuurd met een beenbreuk en vervolgens krijg ik te horen over AMK. Voor mij toentertijd een onbekend begrip.

    Ik begrijp de protocollen, maar het ging zo'n eigen leven leiden dat ze mijn baby ook wilde afpakken ik moest nog een maand.
    Die stress is onbeschrijfelijk!!! Kon het gewoon niet geloven. Ik heb niets gedaan en ineens zat ik in deze B film, nachtmerrie.

    Uiteindelijk zei ik": "Zet maar 24 uur camera bewaking neer, ik sta erop." Nee, zegt die vrouw wie gaat dat af kijken dan? Ik zei, Jeugdzorg.Ondertussen vol spanning en stress moest ik bevallen en met de nodige angst, want mijn twee zoontjes waren al meegenomen.

    Ik heb meegewerkt, want anders werden we in de boeien geslagen dus subtiel bedreigd. Uiteindelijk ben ik 24 uur bewaakt door familie en vrienden, echt gebeurd.Ze dachten echt dat ik een kannibaal was. Wij noemden deze mensen de 24 uur netwerkwerkers. Dat betekent dus letterlijk nooit alleen met je baby!

    Ik mocht geen hulp, moest eten voor ze maken allemaal extra werk dus.
    Dat is toch ongelofelijk, maar we hebben onze kinderen teruggewonnen maar de prijs was hoog.... Heel hoog, want Jeugdzorg was niet duidelijk.

    Wat waren nou de voorwaarden om de kinderen terug te krijgen?
    Een van de netwerkmensen zei: "wij zijn een hardloper zonder finish, we zijn moe, want het vraagt erg veel emotioneel van iedereen."

    Maar deze mensen waren gelijk getuigen van de manipulaties en de stress die Jeugdzorg ons gaf. In het belang van de kinderen. Ik ben deze mensen overigens eeuwig dankbaar!!!!!!!

    Kinderen zijn niet gebaat bij de werkwijze van jeugdzorg, we moeten beter luisteren. Daar waar de buurt signaleert zijn ze vaak te laat of laten het te lang lopen en bij gezinnen die hun best doen maken ze alles kapot. En na een half jaar de kinderen terug via de Bron in Beilen.

    En dan vrolijk verder..... ? We zijn nu 5 jaar verder, maar het is en blijft moeilijk...Geen excuus, niks en wij zijn kapot en dragen een pijn in ons hart.... Het heeft veel kapot gemaakt.

    Dit moet echt anders....het feit dat Jeugdzorg een hermetische deur heeft zegt genoeg....het zou eigenlijk een open deur moeten zijn waar ouders echt terecht kunnen met hun problemen of zorgen. Waar geluisterd wordt en naar oplossingen of evt. tijdelijke opname en als het echt buiten proporties kun je altijd nog overgaan tot uithuisplaatsing van kinderen, maar je moet ouders begeleiden zekers die zelf zijn mishandeld die weten soms niet beter.

    Dat creëert gelijk werk, want je kunt kinderen en ouders bij elkaar houden geef ze tools waar ze mee verder kunnen in plaats van dreigementen....

    Logisch dat ouders soms helemaal panisch of gek worden. Je wordt gek gemaakt!

    Vriendelijke groeten van Eliza

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het is natuurlijk nooit leuk om 24uur in de gaten gehouden te worden, maar soms is dat het enige wat er nodig is om de situatie te kunnen kalmeren. Het heeft grote nadelen, maar soms biedt net dat ene voordeel een fijne gevolg voor de veiligheid.

    BeantwoordenVerwijderen